هيءُ هڪ اخلاقي دُرستگيءَ وارو تصور آهي، جيڪو اصولن، قانون، عقليت ، اخلاقيات ، مذهب ،فطري قانون ۽ نيڪيءَ وغيره وارن نُڪتن تي بيٺل آهي. عالمي سياست ۾ هن اصطلاح جو عام مطلب اُهي اعليٰ اخلاقي معيار آهن، جيڪي ڪنهن به روايتي قانون کان ماورا هوندي به، هر رياست منجهه حقن ۽ فرضن جي ضابطي کي مُمڪن بڻائين. بين الاقوامي لاڳاپن ۾ انصاف جي تصور جي ِِضرورت عالمي ذريعن، ورثن يا دولت جي مُناسب ورهاڱي ۽ رياستي يا اداراتي تڪرارن جي نبيري مهل پئجي سگهي ٿي. عالمي لاڳاپن ۾ اڄڪلهه انصاف ”طاقتور لاءِ مخصوص هجڻ“ واري صورتحال کي ڏسندي، انصاف جي ڪائناتي انداز ۾ موجودگيءَ جي ڏاڍي ضرورت محسوس ٿئي ٿي. هن موقف جا حامي ٽيڪنالاجيءَ جي حدبندين کان مٿانهين حاصلات ۽ رياستن جي هڪٻئي مٿان وڌندڙ دارومدار کي ڳڻيندي، انصاف جي وسيع معنيٰ تي زور ڏين ٿا. ”انصاف“ جي تصور بابت انگريز مُفڪر هابس جي پوئلڳن، حقيت پسندن ۽ تصوريت پسندن وچ ۾ ڪيترن قسمن جا اختلاف ڏٺا ويا آهن، تنهنڪري هن اصطلاح متعلق ڪا مخصوص وضاحت ڏيڻ مُمڪن ڪونهي